Khiva

Khiva is een circus. In elke madrasah, moskee en op elke straathoek staan mensen die je allerlei goedbedoelde rommel willen verkopen. Je wordt er af en toe wel wat ibbelig van. Nee, nee dank u we willen niets kopen. Nee echt niet dank u en natuurlijk wel blijven lachen.
Net buiten de Oostpoort blijkt de markt, geweldig om daar even rond te lopen. Een gekrioel van mensen en karretjes die de koopwaar aanvoeren. Mar koopt een rok voor de warme dagen, voor 10 euro. We slenteren terug naar de binnen stad. Als we het paleis willen bezoeken komen we er achter dat we een ticket moeten kopen. We begrepen in eerste instantie niet waar, maar via het VVV, komen we er achter dat we bij de Westpoort kaartjes kunnen kopen. Oké op naar de Westpoort aan het ander einde van de stad. Het is niet ver, maar het is al behoorlijk warm, dus en hele tippel. Als we bij de poort aankomen, staat er net een kudde Japanners in de rij. Even aansluiten... Sander krijgt voor 9000 sum drie kaartjes. Dus terug naar paleis. Als we naar binnen willen blijkt dat we alleen kaartjes hebben voor het gebruik van een camera binnen alle complexen, we mogen van de mevrouw echt niet naar binnen als we geen geldige ticket hebben. Grr.... moeten we weer terug naar de Westpoort. En het wordt steeds warmer. We besluiten eerst maar even af te koelen en koffie te gaan drinken. Vlak naast het VVV zit een koffietentje. Sander loopt direct maar even naar binnen om uitleg te vragen hoe het nu precies zit. Na informeren bij de poort, blijkt dat ze dachten dat wij ook bij de groep hoorde, ja we zien er natuurlijk ook echt Japans uit. Oké eindelijk kaartjes, dus weer terug naar het paleis, als het nu niet lukt...
We wandelen terug richting Oostpoort en bezoeken onderweg meteen maar de bezienswaardigheden die we tegen komen. De Mohammed rakhim Khan madrassah.
Aangekomen bij het paleis, Thas-hauli, gelukt we mogen naar binnen. It is ok, zegt de mevrouw nu en loods ons naar binnen. We lopen onze route verder, af en toe nemen we een zijstraatje.
We beklimmen de Islam Kohja minaret, 180 treden naar boven en ook weer naar beneden. Sander haakt na 50 treden af, het is wel steil. M&F klimmen door. Tegenliggers op de smalle trap, even de adem inhouden en weer verder. Het uitzicht is prachtig. Helaas moesten we hier ook extra voor betalen.
We lunchen in de theetuin tegenover het hotel. Vandaag eten we Plov, het nationale gerecht van Oezbekistan. Rijst met wortelen en vlees, een beetje flauw. Maar als je het bekijkt is al het eten hier wat flauw, niet echt pittig.
Na de lunch slenteren we verder naar het fort annex paleis. Ook hier moeten we extra betalen als we de muur willen beklimmen. Heel leuk zo'n all in kaartje, maar voor alle echt historische gebouwen, waar geen overdaad aan toeristenwinkeltjes zit, moet je extra betalen. Het is telkens omgerekend maar een euro of zo, maar toch, het geeft te denken.
We bezoeken ook nog een museum, met de geschiedenis van de verschillende Khan's die hier geregeerd hebben en prachtige jassen en jurken uit de verschillende eeuwen.
Vlakbij het hotel nemen we nog even een kijkje in de Juma moskee, met 212 houten palen op de binnenplaats, indrukwekkend.
De volgende dag besluiten we nog het zomerpaleis te bezoeken buiten de Westpoort, voordat we opgehaald worden voor de vlucht terug naar Thasjkent. Het heeft prachtige gedecoreerde muren en plafonds en echte kachels versierd met tegels, zoals je die ook ziet in Oostenrijk. We lopen wat rond, het is niet groot en maken foto's. Het fototoestel van Sander geeft de geest, misschien ligt het aan de warmte. Anders maar kijken of we in China een aanbieding kunnen vinden. Keurig om 2 uur worden we opgehaald en naar het vliegveld in Urgench gebracht. We worden ongeveer 500 meter van de ingang gedropt door onze ongelikte beer van een chauffeur. Bij inchecken piept een grote groep Duitsers voor, maar blijven lachen. Na voorspoedige vlucht komen we om ca 6 uur aan in Tashkent en worden deze keer door een vriendelijke chauffeur afgehaald en afgezet bij Hotel Uzbekistan. We besluiten weer te gaan eten bij restaurant Caravan, want we moeten van onze Sums af. We lopen de trap af en nemen een (illegale) taxi. Hij wil ons naar een ander restaurant brengen, maar wij houden vol, Caravan. Dan probeert hij ons Sum 15000 te laten betalen, terwijl we vorige week Sum 7000 hadden betaald. We trappen dus daar niet in en gaan in de onderhandeling. Chauffeur komt weer met alternatief restaurant op de proppen, maar nee wij willen naar Caravan om onze vrienden te ontmoeten. Een leugentje om bestwil. Chauffeur houdt vol, Sander ook en dreigt met uitstappen. Als Sander een politieagent ziet, doet hij de deur open. Close, close the door roept de chauffeur en accepteerde Sum 8000. We komen bij Caravan, het eten is heerlijk en er is weer goede muziek. Dit trio speelt voornamelijk golden oldies en Frits weet een flink aantal van de artiesten.
Morgen verder naar Alma Ata, in Kazachstan om door te vliegen naar China. Foto's volgen nog.