Met de trein naar Dunhuang en Xiahe

Sofie zet ons af bij het station, de treinreis verloopt voorspoedig. We kunnen met onze medereiziger niet echt praten, maar hij haalt wel heet water voor de koffie en we spelen met zijn vieren een spelletje Majong. Was het toch nog gezellig. Na dat we om 6 uur gewekt zijn stopt de trein we wachten geduldig en wachten nog wat langer en minder geduldig. Inmiddels is het kwart over acht en staan we nog steeds stil. De conducteur probeert uitleg te geven maar dat valt niet mee, improviseren dus. Mar wijst op haar horloge en probeert er een tijd uit te krijgen, dan komt er iemand van het personeel te hulp met een telefoon en een vertaalprogramma, hoe handig.
We begrijpen dat het nog wel even kan duren. Het kan wel half tien worden voor we aankomen. Dan komt de trein eindelijk weer in beweging en arriveren we rond half 10 op het station van Liuyang. Wat een desolaat oord en het regent ook nog.
We gooien onze koffers op het perron en volgen de meute naar de uitgang. We moeten een flink hoge trap op en dan door een hal waar de tegels zo glad zijn dat je echt heel voorzichtig moet lopen. Aan de andere kant weer een trap af naar de uitgang. Het stormt en regent. We hobbelen ongeveer twee uur over slechte en half overstroomde wegen naar Dunhuang. Het landschap heeft nog het meeste weg van een maanlandschap, voorzover we dat kunnen zien door de beslagen ramen. In de middag klaart het gelukkig op en gaan we alsnog naar de Mogao grotten. Prachtig bewaard gebleven Boeddha beelden en schilderingen uit de 5de, 10de en 11de eeuw. dat ze dat toen al konden maken. Helaas mogen we geen foto's maken. De volgende dag een bezoek aan de zandduinen en de kamelenrit. Mar heeft hier erg naar uitgekeken. Ach het is wel een beetje commercieel, maar toch leuk. De rit eindigt bij het Halve Maan meer, maar voordat we daar goed en wel aangekomen zijn, betrekt de lucht weer en moeten we ons haasten naar de auto.
Na een heerlijk ontbijt van yoghurt met fruit, pannenkoeken en een gebakken ei met toast, vertrekken we om klokslag half negen naar het Ming fort in Jiayuang. De rit duurt bijna vijf uren. Het landschap is niet echt boeiend en we knikkenbollen wat onderweg. Af en toe komen we door en dorp of stadje, maar verder is het landschap eindeloos. Heel even zien we de zon onderweg. Het blijft somber. We hebben weer geluk, de helft van het fort staat in de steigers. Waar hebben we dat meer meegemaakt. Er is een galerij met uitleg over de restauratie van dit deel van de muur en het fort en van de andere stukken muur. Foto's uit het verleden zijn opnieuw genomen in de periode 2005/2008, duidelijk is het verval te zien. Verder is het fort indrukwekkend, het is netjes gerestaureerd in de verschillende periodes. Vanaf het hoogste punt heb je uitzicht op het grote niets. Jammer dat het te bewolkt en mistig is om ver te kunnen kijken. De chauffeur dropt ons om 6 uur op het station en de trein gaat pas om 9 uur. Dus we besluiten om nog een hapje te eten voordat we op de trein gaan. M&F lopen wat rond om een geschikte lokatie te vinden terwijl Sander op de koffers past. Dat valt niet mee, sommige restaurantjes zijn het aankijken niet waard. Maar we vinden toch een plekje om te eten. Met handen en voeten en het rode boekje komen we er wel uit. Beef met paprika, boontjes en tomaten met gebakken ei. Het is prima.
De treinreis gaat weer voorspoedig en de volgende ochtend komen we op op tijd aan.
De rit naar Xiahe (ongeveer uitgesproken als sjaghe) duurt bijna 5 uur. De weg is verschrikkelijk slecht door de regen. Onderweg zien we niet veel, maar er wordt ons vertelt dat het hier heel erg mooi is. Later op de terugweg blijkt dat ook.
Het Labrang klooster blijkt direct naast het hotel te liggen. We kijken onze ogen uit. Prachtige mensen lopen hier rond, hier leven nog echte Tibetanen, die ook van het land komen om hier handel te komen drijven. Honderden monniken lopen over straat, doen boodschappen en hebben een mobieltje, sommigen zelfs een auto. We weten niet waar wee moeten beginnen met foto's maken. De Engelstalige monnik die we als gids hebben vertelt honderd uit. In ons groepje lopen ook twee mannen mee van een Mongoolse tv, zij maken een reportage. Dus wellicht komen wij ook nog op de Mongoolse tv.
De volgende dag op excursie naar de graslanden rond Xiahe. Adembenemend, we bezoeken onderweg ook nog en oud Tibetaans dorp en een klein klooster. We mogen hier aanwezig zijn bij een soort preek door de lama. Heel bijzonder. Er heerst hier een serene rust, je wordt er helemaal relaxed van. Ook hier weer prachtige mensen en kinderen. En wonder boven wonder de zon schijnt. De lunch bij een Tibetaans restaurant in de buitenlucht, langs een riviertje met thee en heerlijk eten, daar wordt je ook lekker relaxed van.
Vroeg naar bed want morgen om vijf uur vertrekken we naar het vliegveld om naar Xian te vliegen. Onze avonturen in Xian volgen binnenkort, voordat we weer naar huis komen.