Onderweg naar China

Hallo lieve mensen,
Op dit moment zitten we al in Turpan. Maar dat had wel wat voeten in de aarde.
Vertrokken vanuit Thaskenth, via Alma Ata in Kazachstan, naar Urumqi in China. Oezbekistan in waanidee gemakkelijk maar eruit valt ook niet mee.
Bij de paspoortcontrole blijkt dat we ook bij vertrek een formuliertje moeten invullen, gelukkig dit keer niet in tweevoud. Sander vraagt waar hij de overgebleven sum terug kan wisselen. Ergens in de vertrekhal is een Exchange kantoortje. Maar geen kassier.. Roken? Nou wisselen blijkt niet gemakkelijk, danwel onmogelijk. Het invoerformulier ligt al bij de douane en dat heeft de kassier nodig. Sander terug, papiertje ophalen bij de douanier, die zoekt in de stapel en ja hoor, Sander terug naar wisselkantoor, maar helaas. ... Er ontbreekt ergens een stempel. Dus geen geld wisselen. De douanier komt nog te hulp maar het mag niet baten. Komt u nog u nog eens terug, stelt hij voor.
Bij aankomst op Alma Ata gaan we op zoek naar de transferbalie. we zien wel een bordje met daarop transfer, maar dat wijst naar een dichte deur. De mevrouw van de douane verzoekt ons aan de zijkant even te wachten. Het groepje aan de zijkant groeit gestaag. Op enig moment komt er een douane-beambte met een sleutel en lopen we in ganzenpas achter hem aan, gangetje door, hoekje om, trap af, naar de transferruimte, daar worden onze paspoorten ingenomen en moet de handbagage door de scanner. We worden verzocht plaats te nemen, terwijl de douane door alle paspoorten gaat. Onze namen worden een voor een omgeroepen en krijgen we ons paspoort terug. Dan mogen we aan de andere kant weer de trap op naar boven naar de vertrekhal.
Helaas gaat het niet allemaal volgens plan.
De tijd kruipt voorbij maar uiteindelijk mogen we dan om elf uur boarden. Iedereen gesetteld, lopen er allerlei mannetjes zenuwachtig door het vliegtuig. Blijkt er een technische storing te zijn, de captain zegt dat het over een kwartiertje opgelost is. Het wordt een Kazaks kwartiertje. Een uur later moeten we er allemaal uit en krijgen we een ander toestel. Enfin, terug in de bus, naar de vertrekhal en wachten, nieuwe vertrektijd wordt 01.30 uur. Twee uur later en gepland. Maar ja, veel kun je er niet aan doen. We zitten inmiddels al bijna twaalf uur op het vliegveld. Terug in de bus en bij de vliegtuig trap moet iedereen nogmaals zijn instapkaart laten zien.
Eindelijk onderweg. Inmiddels is het allang woensdag. We schieten ook nog twee uur op in de tijd. Dus tegen de tijd dat we in Urumqi landen is het al vier uur in de ochtend geweest. Leuk om te vermelden is dat ze hier nog steeds klappen als het vliegtuig weer veilig aan de grond staat. De chauffeur en de gids staan ons op te wachten op een verder verlaten vliegveld. We slapen een paar uur en net voor half elf kunnen we nog ontbijten. Ze bakken nog een eitje voor ons en we krijgen wat fruit en koek. Kopje thee erbij. Kunnen we de dag beginnen. We zijn nogal een beetje moe van al het gereis, maar we lopen toch de stad in. Op zoek naar een bak koffie. We lopen eerst een winkelcentrum binnen, een kakofonie van geluid komt op ons af. Blijkt dat er alleen maar fotografie-winkeltjes zitten. Marjan wordt hier wel wat hebberig van. Lenzen, statieven allemaal te mooi om op te noemen. We lopen maar snel verder. We drinken koffie in en restaurant, waarvan je in eerste instantie denkt dat het een hoerentent is, allemaal pluche en prachtige lampen. Maar het is een prachtig restaurant en en ze hebben heerlijke koffie.
Sander laat zijn fototoestel repareren voor 150 yuan (ongeveer 18 euro), het werkt weer prima. Hij kan echter ook niet de verleiding weerstaan om een Canon G15 te kopen. De prijzen liggen aanzienlijk lager dan in Nederland, scheelt wel een derde. Kopen ook nog voor een paar centen een batterij-oplader, zodat we ook onze kleine batterij op kunnen laden en een 16G geheugenkaart.
Frits en Mar lopen nog even naar de avondmarkt, die wordt gehouden naast ons hotel. Aan tientallen tafeltjes zitten de mensen te genieten van het eten dat ze bij een van de kraampjes hebben besteld. Een kleurrijk geheel.
Morgen weer een nieuwe dag, die we uitgerust kunnen beginnen.