Turpan, een verademing

We ontbijten op de kamer met thee en koffie en de "overheerlijke" broodjes die meneer Chang heeft gekocht. We vertrekken om 0900 uur. Het is ruim 4 uur rijden en het eerste deel is dezelfde weg als we nar Korla hebben gereden. Maar dat maakt niet uit, want het landschap is fascinerend. Er groeit geen enkel boom op de bergen en alleen hier en daar is een graspolletje te zien. De rotsen hebben allerlei kleuren, variërend van licht en donkergrijs tot rood. Hoewel je het niet zou denken, moet het hier zo nu en dan hard regenen, want er zijn diep uitgesleten rivierbeddingen, nu droog, te zien. We stoppen een aantal keer om foto's te maken en om naar het toilet te gaan, die hier gewoon WC heet, uitgesproken op z'n Engels. Trouwens de toiletten zijn langs deze weg van het ouderwets Chinese type. Vies tot walgelijk smerig en Marjan besluit na onderzoek door Frits en Sander hiervan geen gebruik te maken.
Onderweg staat weer eens een controlepost van de politie, maar deze keer moeten wij ook onze paspoorten aan meneer Chang geven. Er is enige discussie tussen de Chinese ambtenaren of we uit de auto moeten of niet. Uiteindelijk mogen we blijven zitten. De weg naar het dal daalt heel langzaam en
bestaat uit zand en grind dat van de bergen is afgesleten. We rijden nog een uur door het dal, dat heel groen is en vol staat met druiven. Een verademing na de droge bergen. We stoppen langs de weg om meloenen te kopen. We mogen eerst proeven, lekker zoet en kopen er twee. Na Korla is Turpan een verademing. Het is hier relatief rustig en je kunt er heerlijk rondwandelen. Het is de warmste stad in China en op het moment dat we er aankomen is het rond de 40 graden. Het hotel is wat vreemd, als je de folders moet geloven is hier van alles. maar het is vergane glorie. De kamers zijn netjes, redelijk schoon en liggen gelukkig aan de schaduw zijde van het hotel. Maar er zou ook een zwembad moeten zijn en een biljartzaal. het zwembad vinden we wel maar het wordt nu gebruikt als opslagruimte voor overbodige spullen. Omdat we een dag eerder zijn, hebben we een extra vrije dag hier. Die moeten we natuurlijk wel nuttig besteden.
Eerst maar lunchen.
De volgende morgen ontbijten in een grote eetzaal met allemaal ronde tafels en een buffet. We worden ontvangen door een aardige Chinese dame die ons een tafel aanwijst. Marjan wil naar het buffet lopen, maar dat mag niet. Zitten!!! Het helpt niet als zij zegt dat ze het Chinese ontbijt lekker vind. Wij krijgen een Europees ontbijt, met koffie. Maar ja, M&F willen thee. Uiteindelijk mogen we toch van het buffet eten, maar we krijgen ook slap wit brood, jam, gebakken ei en geroosterd vlees op een stokje.
We wandelen op ons gemak, want het is dan nog redelijk koel, naar de de minaret Emin en moskee, die even buiten de stad liggen. Onderweg is van alles te zien. De bakker die zijn ronde broden bakt in een verticale oven, karretjes die van alles vervoeren, van kinderen en fruit tot aan schapen en betonijzer. Geweldig om naar te kijken.
'S-middags nog meer cultuur, op zoek naar het museum.
We volgen de plattegrond die we in het hotel gekregen hebben. Maar komen dus niet uit bij het museum. Als we de weg vragen worden we steevast de andere kant op gestuurd. Waar op de plattegrond het museum is aangegeven is nu en lege plek. Omdat net loeiheet is, nemen we een taxi naar de plek, waarvan wij denken dat het het museum is, want de taxichauffeur weet het ook niet. En inderdaad het hagelnieuwegebouw op 5 minuten van ons hotel is het museum. Het bord niet gezien, omdat er een grote boom voor staat. De toegang is gratis, wel moeten we onze tassen in de kluis doen. En een toegangsticket ophalen. Het museum is gewijd aan de geschiedenis van Turpan en omgeving. Het is modern van opzet en de teksten zijn ook in het Engels. Bijzonder om te zien waren de restanten van oude teksten die in graven gevonden zijn. De teksten zijn in vele talen gevonden, zelfs Sanskriet. De bovenste verdieping was nog niet helemaal klaar, maar er waren wel de mummies te zien. Sommigen meer dan 2000 jaar oud en het bijzondere was dat delen van kleding nog bewaard waren. Dat komt door het zeer droge klimaat.
Het museum maakte dorstig dus kortste weg naar het terras om een biertje, nou ja, een halve liter bier pp te nuttigen.
De volgende dag pikt Sofie ons op voor de excursie naar de oude stad Jiaoae. Deze stad is meer dan 2000 jaar oud en verlaten in de dertiende eeuw na een aanval van Djengghis Khan. De stad is Unesco erfgoed sinds een paar jaar en is geheel uit modder gebouwd. Dat er nog relatief veel van over is komt omdat het hier maar 16 mm per jaar regent. Het is indrukwekkender dan we verwacht hadden. En gelukkig is het bewolkt bij een temperatuur van 39 graden of hoger. In het busje naar de volgende attractie: de Karez. Het ondergrondse irrigatiesysteem is 300 jaar oud en werkt nog steeds. De Karez is ouder dan 2000 jaar en komt uit Iran. Om de 10 meter worden verticale putten gegraven tot de waterlaag. Dit water komt uit de bergen gezakt. De putten zijn in het begin wel 80 meter diep en in het dal ca 10 meter en zijn onderling verbonden. Het water wordt opgevangen in een vijver en dan gebruikt voor bevloeiing van o.a. de druiven. Er worden hier wel 25 soorten druiven verbouwd, o.a. voor rozijnen, maar er wordt ook witte en rode wijn gemaakt. De Lowlan wijn gaan we zeker nog proberen.
Het laatste evenement zijn de grotten in Bezeklik. Ligt 40 km buiten de stad en onderweg stoppen we ook nog voor een fotomomentje, namelijk de Flaming mountains. Er zijn nog 30 grotten over na een aardbeving in 1979, waarvan er 6 te bezichtigen zijn. Maar No Photo's. Van bijna alle schilderingen die nog over zijn, hebben de Moslims de gezichten weggehaald of met modder besmeurd. En er zijn ook hele delen door Westerlingen meegenomen, zoals door de Engelsman Stein. Helaas hebben deze de Tweede Wereldoorlog niet overleefd.
Zo dat was weer een stukje geschiedenis van deze regio.
Vanavond op de trein naar onze volgende bestemming.