Door Chobe Park naar Maun

Lieve mensen, hartelijk dank voor jullie reactie, leuk om te lezen dat jullie met ons meeleven. Inmiddels zijn we aangekomen in Maun na een zeer avontuurlijke rit door Chobe. Het was een hele belevenis.
Even bijpraten na vijf dagen letterlijke radiostilte.
30 mei 2015
Op naar Chobe. Vanaf de lodge is dat maar 15 minuten rijden.
De rit naar Ihaha is prachtig je rijden hele stukken langs de rivier, er is van alles te zien. Maar vandaag weinig olifanten. Opeens zien we drie auto's stilstaan. Aan de rand van het water ligt een dode buffel en zien we een leeuwin weglopen. Er blijken acht leeuwinnen bij het karkas in de buurt te zijn, wij zien er drie van. De anderen liggen beneden bij de dode buffel.
Later vinden we het karkas van een olifant met daarbij een stuk of wat gieren. Kunnen we die ook eens mooi op de foto zetten.
We spotten ok nog een aantal maraboes in een boom en verschillende vogeltjes laten zich ook mooi op de foto zetten.
Ook langs de rivier een enorme kudde impala's die vrolijk om ons heen huppelen. Op het laatste stuk voor het kamp komen we ook nog een kleine kudde olifanten tegen.
Het kamp is eenvoudig maar netjes. Omdat het kamp niet omheind is, krijgen we advies om na zonsondergang met de auto naar het washok te gaan, beetje moeilijk met een tent op je dak en de stabilisatie poten uitgezet.
We hebben een prachtige plek met uitzicht over de rivier. Wat wil je nog meer. We koken eenvoudig en zoeken mot met de bavianen die onze vuilniszak willen jatten, ze zijn echt hondsbrutaal.
We genieten van de avond en van de stilte. Alhoewel dat ook relatief is, het geluid van de kwakende kikkers overstemd zelfs het geluid van de leeuwen dat wij in de verte horen.
31 mei 2015
Vandaag rijden we het stuk ten westen van Ihaha camp. Richting de westelijke uitgang.
De uitzichten op de rivier zijn prachtig maar we zien weinig. Wild. Wel is het dier van de dag de impala. We zien echt gigantische kuddes van deze bokkies. Een aantal visarenden bevolken de bomen aan de rivier.
We besluiten ook nog even terug te rijden naar de dode buffel, om te zien of de leeuwen wellicht nog in de buurt zijn. Er is echter niets meer te zien, in minder dan 24 uur is het beest tot op het bot kaalgevreten. We maken nog wat foto's van en jakhals die een blauwhelm hoen te grazen heeft genomen. Hij geniet van zin maaltje.
Frits wil nog even een intrigerend weggetje in, een soort schiereiland op. Het zand wordt er steeds dieper en op een gegeven moment lopen we vast. Ik ben een beetje boos, jij ook altijd met je ideeën. Maar gelukkig komen we snel weer op gang en rijden terug naar het oorspronkelijke pad. Een geluk bij een ongeluk(je)..... Een enorme kudde buffels komt van het hoger gelegen duin naar beneden gelopen naar het water toe, waar wij net langs rijden. Zover je kan kijken lopen er buffels rond en ze blijven maar naar beneden komen.
Een geweldige afsluiting van een enerverende dag.
Op naar Savuti.
We rijden via de Ngoma poort, we duiken een zandweg op die ruim 40 km duurt naar de volgende ingang, de Goha gate. Het is ploeteren voor het autootje, maar het gaat goed.
Na de gate nog 30 kilometer zandhappen voordat we in het kamp aankomen. We hebben er ruim vijf uur over gedaan.
Het blijkt dat we ruim een halve tank diesel hebben verreden. 4 Weel drive rijden kost veel brandstof. En in dit park kan je niet zonder. En we kunnen pas weer tanken in Maun.
Een simpel rekensommetje leert dat we de rest van de diesel nodig hebben om in Maun te komen, dus slaan we de rit naar Khwai in Moremi over.
De volgende dag een rustdag op de camping. We blijven lekker in de schaduw van plaats 3, waar we ons vermaken met neushoornvogels, kippies en eekhoorns. Allemaal even brutaal. Ze lopen gewoon onder je stoel door en pikken een graantje mee, van wat wij op,de grond hebben laten vallen. Een eekhoorntje ziet nog een stukje ui liggen bij de tenen van Frits. Lekker denkt ie.. En bijt pardoes in zijn teen, dat is schrikken. Zo'n ding heeft nog scherpe tandjes. Frits is pas bij de pedicure geweest en die zit niet te wachten op afgekloven nagels.
'S-avonds loopt er nog een olifant over de camping site, vlak langs onze camper. Spannend hoor, maar we kunnen. Er wel van slapen.

3 juni 2015 een spannende dag of we Maun kunnen bereiken.
Op tijd weg want het is een lange rit vanuit Savuti en we kennen de toestand van de "weg" niet.
De eerste kilometers lijkt het mee te vallen, niet zo zanderig als de weg vanaf het noorden. Maar prijs nooit de dag...... Na eerst een bijna botsing met een idiote vrachtwagenchauffeur, die ons op een spiegelbreedte na mist, komen we regelmatig tegenliggers tegen. Soms kan passeren gemakkelijk maar niet altijd. Voor een bocht minderen we vaart... Foute inschatting, de wagen duikt met zijn neus is de zandrug van het pad en boem...... daar staan we, tot aan de assen in het losse zand. Het pad is zo rul dat dat we er niet uit kunnen komen, dat wordt spannend. Gelukkig komen er net twee tegenliggers aan, zuid-Afrikanen die het klappen van de zweep wel kennen. Na lucht uit de banden gelaten te hebben, krijgen we de auto met vereende krachten naar achteren, naar een minder rul gedeelte. Dan zoeken naar een alternatieve route, want we moeten op het smalle pad ook nog langs elkaar heen. Inmiddels is er achter ons ook een auto komen te staan. Wordt het toch nog gezellig. De Afrikaners moeten we ook uitgraven en met zijn allen zoeken we onze weg door het rulle zand van een bijpass en uiteindelijk is iedereen na een uur weer onderweg.
De hele operatie heeft wel veel brandstof gekost en dat was toch al nijpend.
De rest van het traject gaat redelijk, af en toe nog wat zachtere stukken, maar met zachte banden gaat het prima. We spotten nog wat olifanten, zebra's en giraffen, maar echt tijd om er veel aandacht aan te besteden hebben we niet.
Rond twaalf uur komen we bij Mababe gate. Het is nu nog 130 km, die gelukkig sneller gaan dan de eerste 67. We rijden gelijk door naar Maun om te tanken, waar de 80 liter tank met 70 liter wordt gevuld. Dus een omweggetje naar Kwhai had ons niet meer in Maun gebracht, goede keuze geweest.
Vandaag een rustdag en morgen naar Gunn's camp.
Een heel verhaal, maar we gaan waarschijnlijk weer een paar dagen uit de lucht.
Volgende keer onze belevenissen in de Okavanga.
Veel lieve groetjes.