Nog meer Krugerpark

Hallo luitjes,
Wat een gedoe in Nederland, alles op slot, geen voetbal, geen theater, voorzichtig aan met contacten, er wordt niet gebiljart en de koffieochtenden zijn ook in de ban. Het gaat best ver, maar ja met gezondheid moet je niet spotten.
We denken bijna aan een poosje bijboeken en wachten tot het weer stabiel is in Nederland.

Hier is er weinig van te merken, al is er nu een geval geconstateerd in Johannesburg, maar dat is best ver hier vandaan. Wij vervolgen gewoon onze reis en gaan aan de laatste week beginnen.

11 maart
Een in de ochtend rustige dag. Veel giraffen gezien. De weg langs de rivier valt verder qua wild een beetje tegen.
We bezoeken nog een vogelhut en kijken een half uurtje uit over het water. Een groep nijlpaarden, wat aalscholvers en een slangenhalsvogel trekken aan onze kijkers voorbij.
Na de lunch weer op de terugweg. Inmiddels is de bewolking opgelost en is het knap warm aan helpt worden. Waar zou ik zijn zonder mijn blauwe sjaal. Deze keer werkt hij als zonnescherm.
We spotten nog meer giraffen, heel veel impala’s, een familie wrattenzwijnen, de nodige zebra’s, een roofvogel en een valk. En dan op het allerlaatste moment als we bijna bij de gate zijn, toch nog drie olifanten in het veld.

12 maart
Het begint bewolkt, dus een heerlijke dag om rond de rijden in Kruger. Via de Phabeni gate rijden we het inmiddels bekende stuk naar Skukuza. We nemen de asfaltweg en besluiten voorbij Skukuza het stuk langs de rivier te rijden. Langs de weg zien we aantal zwarte beestjes lopen, het blijken mangoesten en ze buitelen over elkaar heen aan de kant van de weg. Ze kijken brutaal om zich heen, grappige diertjes.
Bij de eerste waterplaats, zien we een olifant, een buffel, hippo’s, een kudde zebra’s, waterbokken. En aan de waterkant zit een visarend. Een gevarieerd aanbod dus. De twee trucks met schoolkinderen die er ook geparkeerd staat hebben de tijd van hun leven.
Twee Tawney eagles ontdekken we in het struikgewas, een zit op een kale tak en de andere op de grond, helaas kunnen we niet ontdekken wat hij daar aan het doen is.
Twee kudu’s staan op een heuveltje onder een boom mooi te zijn. De kleinste is erg nieuwsgierig. We stoppen even bij Skukuza voor een plas en pinnen, en rijden dan verder langs de Sabie rivier. We krijgen te horen dat er bij de volgende uitkijk, wilde honden liggen. Dus snel er naar toe. Niet te missen dus, want er staan ongeveer tien auto’s te dringen. Maar iedereen wacht netjes op zijn beurt, zodat iedereen de beestjes kan zien. Ze zijn nogal lui, en strekken zich af en toe een beetje uit.
Olifanten steken in colonne de weg over, ze staan aan de overkant van de rivier, een heel grote spin staart ons vanuit haar web aan en een prachtige zwart witte ijsvogel zit op de rand van de brug, in een andere waterpoel ligt een nijlpaard met zeven schildpadden op zijn rug, en als we goed kijken zien we in die poel tientallen schildpadden rond zwemmen.
We lunchen weer in Skukuza en hebben prachtig uitzicht op een kleine kudde olifanten die daar door het riet sjokken. De kleinste kan nog onder moeder buik doorlopen.
Op de terugweg gaan we nog even in de vogelhut zitten en spotten er weer allerlei vogels. Prachtige aalscholvers, een slangenhalsvogel, jacana’s en ijsvogeltjes.
Natuurlijk zien we onderweg ook weer de nodige zebra en impala’s en een overstekende schildpad.
Als toetje. Een luIpaard in een boom, er staan een stuk of zes auto’s omheen maar we krijgen hem/haar goed in beeld. En prachtbeest.
Onze dag kan niet meer stuk.

13 maart
Vandaag even geen park, maar een bezoekje aan de macmac falls, daar zijn we nog niet eerder geweest. We rijden naar Sabie, waar we eerst nog wat boodschappen doen bij de spar en de bottlestore en koffie drinken bij een bookstore. Helaas alleen tweede hands boeken.
We rijden verder de weg naar het noorden en komen een bordje tegen macmac Pools/ macmac falls. Alleen bij deze afslag kan je alleen de pools bezoeken, tegen 30 rand p.p. We wandelen er even rond en de opzet is heel leuk, verschillende waterpoelen die door kleine stroomversnellingen met elkaar verbonden zijn. Jammer genoeg is het een beetje verwaarloosd. De picknick plekken zien er uit of ze al heel lang niet gebruikt zijn. Naar ons idee is het hier nooit echt druk, je zal hier maar zitten als kaartjesverkoper.
500 meter verder is de afslag naar de falls. Entree 15 rand p.p. Niet iets om van wakker te liggen.
Het pad naar de waterval loopt, heel slim, langs allerlei kraampjes met Afrikaanse snuisterijen. Ook hier is het opvallend stil, maar ja het is einde seizoen. De waterval is hoog en er komt redelijk water naar beneden. Ook al sta je achter het hek, als je naar beneden kijkt heb je toch even knikkende knieën.
We lunchen nog in Sabie en brengen de rest van de middag door aan het zwembad.
Morgen door naar Lower Sabie.