Lower Sabie en Malalane
Door: MarjanFrits
Blijf op de hoogte en volg Marjan en Frits
17 Maart 2020 | Zuid-Afrika, Malelane
Om jullie een beetje op te beuren, een verslag van de laatste drie dage.
14 maart
Bij Phabeni gate het park in en dan door naar Lower Sabie.
We stoppen als eerste bij waterpoel, waar een visarend in de boom zit en er nijlpaarden liggen te badderen. Er zijn ook zebra’s en impala’s.
We rijden door naar de vogelhut waar we een groot gedeelte van de ochtend doorbrengen.
Aalscholvers, en veel ijsvogels, woodland kingsfishers en af een toe een pied. Een kleine groene reiger zit verscholen in het groen. Een drietal woodlands ijsvogels voert een showtje op, ze roepen naar elkaar en fladderen met hun prachtige blauwe vleugels.
Lunchen in Skukuza en door naar het kamp. Er staan een aantal auto’s langs de kant, dus daar is vast iets te zien. In het hoge gras liggen twee leeuwinnen. Moeilijk te spotten tussen al het groen. Maar ze zijn er wel.
Bij de waterpoel bij de ingang van Lower Sabie is ook weer genoeg te zien. Hippo’s, krokodillen en de nodige vogels. Waarvan de nimmerzat oh geelsnavel ooievaar, de meest opvallende is.
Het is warm vanavond en in het hutje niet te harden. Geheel tegen onze gewoonte zetten we de airco aan als we gaan eten. Zodat het een beetje af kan koelen voordat we naar bed gaan.
Het hutje is wel erg eenvoudig, twee bedden en een koelkast dat dan wel.
Gelukkig is het toiletgebouw op een paar passen afstand.
15 maart
Om zes uur uit de veren, zonder ontbijt op pad, met water en koekies.
We parkeren eerst bij de waterpoel bij de ingang, waar het al vol leven is. De nijlpaarden knorren er vrolijk op los, vogels scharrelen langs de waterkant, er is genoeg te zien.
In een dode boom zit een paartje nijlganzen, ze hebben een nest gemaakt bovenop het wevernest.
Moeder de gans maakt een paar minuten een hoop kabaal, en duikt het water in. Ze blijft kabaal maken en we zien een voor een de kleine gansjes uit het nest springen pa en moe achterna. Dan voltrekt zich een familiedrama, een krokodil ligt vlakbij en met twee ferme happen slokt hij de helft van het kleine grut naar binnen. De rest bereikt ongehavend de oever.
We maken nog wat mooie vogel foto’s en besluiten naar een vogelhut te rijden op ongeveer een half uurtje rijden.
Maar voordat we 100 meter van de ingang zijn, staan we in de file. Een kudde olifanten loopt gezellig op het pad en in de struiken en zijn niet voornemens om opzij te gaan. De rij wordt aan beide kanten steeds langer. Maar goed op een gegeven moment lopen de hele familie de struiken in en kunnen we door. Helaas, het pad naar de hide is afgesloten, dus dan maar verder. We komen giraffen tegen, waarvan er twee wel heel erg gek op elkaar zijn. Ze wrijven met de koppen tegen elkaar en knabbelen aan elkaars oren en horens. Hij heeft wel zin in, en doet verwoede pogingen om het haar naar de zin te maken. Met plaagstootjes tegen het achterwerk loopt hij haar achteraan. Helaas wordt het ineens te druk met auto’s en geven ze er de brui aan, samen lopen ze weg, de bosjes in.
Schurkende zebra’s tegen de struiken en boomstronken is toch ook iets dat we nog niet eerder zagen.
Terug naar het kamp voor ontbijt, helaas de stroom is uitgevallen en er kan niet gegeten of gedronken worden. We moeten het doen met een reep chocolade, appels en water.
We besluiten naar een uitkijkpunt bij de dam te rijden, we moeten hiervoor de brug over. We zien aan de overkant van de brug een aantal auto’s staan en iets op de brug lopen. Eerst denken we aan een aap, maar het blijkt een leeuwin te zijn. Op haar gemak loopt ze de brug over onze kant op. Zo dichtbij hebben we nog nooit een leeuw gezien. Bij het uitkijkpunt genieten we van het uitzicht.
Op de terugweg wordt de weg versperd door een enorme olifant. Ook deze is niet voornemens om opzij te gaan, de mensen voor ons zijn gedraaid nadat ze al twintig minuten hebben staan wachten. Wij draaien dus ook maar om en rijden op ons gemak terug naar het kamp. Nog even bij het zwembad een boekje lezen.
16 maart
Weer vroeg uit de veren, en een kijkje bij de waterpoel. Er is weer genoeg te zien. Alles vliegt, zwemt, foerageert, knort en hapt om zich heen. De krokodillen zijn erg actief vanmorgen, ze komen regelmatig omhoog uit het water en happen naar de springende visjes. Eentje zit zo dicht bij de kant dat je zijn kaken op elkaar hoort klappen.
We rijden nog een rondje, maar spotten niet zoveel. Terug naar het kamp voor ontbijt, voordat we onderweg gaan naar Malalane.
Een groepje olifanten komt net uit de rivier en steekt de weg over, ze nemen er de tijd voor. We blijven een poosje staan kijken voor we door kunnen.
Ook komen we weer giraffen tegen. Eentje is echt enorm groot, hij loopt recht op de auto af, op twee meter afstand loopt hij langs de auto, het is duidelijk een mannetje.
Verder de gebruikelijke impala’s, enorme kuddes, en zebra’s in kleine groepjes die soms uitdagend op de weg blijven staan. Als we al en eind op weg zijn, ook nog een grote kudde olifanten, dat blijft toch leuk.
Verder is het landschap hier toch anders dan in het noorden. Het heeft hier duidelijk veel minder geregend, veel rivierbeddingen staan droog. Het land is droog en dor. Terwijl je dat ziet, ontwikkeld zich boven ons een enorme regenbui, dreigende wolken hangen boven de heuvels. Het is de aanloop naar koeler weer. Voordat we aankomen in Malalane valt er al een bui.
De lodge is luxe, de kamer groot, het uitzicht op de rivier prachtige en de stoelen zitten heerlijk. Een prima plek om een paar dagen te relaxen.
17 maart
Een relaxdag. Een stukje schrijven voor de blog. Nog het laatste coronanieuws lezen. Het is nu echt los wat we begrijpen. We volgen het nieuws op de voet, want vliegen lijkt ook steeds moeilijker te worden. We gaan er vanuit dat KLM ons tijdig informeert als ze onverhoopt niet meer kunnen vliegen naar Johannesburg. Dan gaan we een noodscenario verzinnen.
Vooralsnog verwachten we gewoon donderdagnacht naar huis te vliegen.
We hopen dat het met iedereen goed gaat en blijft gaan. Pas goed op elkaar.
-
17 Maart 2020 - 11:48
Buurvrouw:
Hallo buurtjes,
Jullie komen in een heel ander land terug dan jullie gewend zijn. Ik zou bijna zeggen. Blijf daar ...maar je zou weleens niet meer terug kunnen komen ;-)
Blijf gezond en goede terugreis. -
18 Maart 2020 - 11:06
Willem Rikken:
We hebben inmiddels onze eigen gevangenis hier. En het ergste is, dat ook Petros dicht is. We hopen maar, dat wij ongeschonden uit de strijd komen. Tot zover zijn we gezond en vervelen ons te pletter. Goede terugreis lieverds.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley